Nemačka i još ponešto 2024. (5. deo)

 

AHEN

 

   Glavni razlog za naš dolazak u Ahen je tamošnja katedrala. Nju je, tj. njen najstariji deo podigao Karlo Veliki i ona je, zapravo, predstavljala kraljevsku kapelu njegove palate. Karlo Veliki je tu i sahranjen 814. godine. Tokom vekova Ahenska katedrala je doživela silna proširenja. Od 936. do 1531. godine u njoj je krunisano 31 nemačkih kraljeva i 12 kraljica.

Ahenska katedrala.

   Originalna Karlova kapela je rotonda, odnosno oktagonalne je osnove i uzor joj je bila Bazilika San Vitale u Raveni. Njena izgradnja započeta je 796. godine, a smatra se da je završena 805. Godine 881. doživela je veliko oštećenje od strane Vikinga, ali je 983. obnovljena. Kada je Karlo Veliki kanonizovan 1165. godine ova bogomolja je postala veoma popularna među hodočasnicima, pa je 1355. dodat gotički hor sa apsidom. Tokom narednih stoleća prizidano joj je još čak 7 kapela.

   Nema tu šta da se mnogo priča, Ahenska katedrala je fenomenalno zdanje. Ako se oduzmu dogradnje nakon Karla Velikog radi se o tipičnoj vizantijskoj građevini. Glavni oktagonalni prostor krasi luster prečnika preko 4 metra, koji je ovoj crkvi poklonio Fridrih Barbarosa. U naknadno dograđenom horu, u tzv “Karlsschrein” tj. u pozlaćenom, kitnjastom sarkofagu iz 1215. godine počivaju ostaci Karla Velikog. Tu se nalazi još jedan sarkofag sličan ovome, “Mariensschrein” i u njemu se čuvaju delovi odeće Hrista,  Bogorodice i Jovana Krstitelja.

Ahenska katedrala.

   Pre nego što su posmrtni ostaci Karla Velikog smešteni u “Karlsschrein” nalazili su se u tzv. “Persefoninom sarkofagu”. U pitanju je rimski sarkofag iz 3. veka, koji je tako nazvan zbog reljefa na kome je prikazana scena silovanja Persefone. Danas se on nalazi u riznici Ahenske katedrale uz mnoge druge dragocenosti, kao što su: bista Karla Velikog od pozlaćenog srebra iz 14. veka, Lotarov krst iz 1000. godine, koji je sačinjen od zlata i srebra i ukrašen sa preko 100 gema i rimskom kamejom sa likom cara Avgusta. Zatim tu je i lovački rog Karla Velikog, kao i njegov nož itd. U principu ne volim crkvene riznice i uglavnom su mi dosadne i to podjednako i katoličke i pravoslavne, sa gomilom raznih relikvijara, putira, crkvenih odora, ali ova ahenska riznica je druga priča i bila mi je zanimljiva.

   Nakon što smo detaljno razgledali unutrašnjost Ahenske katedrale shvatili smo da je zatvorena spratna galerija. Raspitali smo se i dobili informaciju da se ovaj deo može videti samo u organizovanoj turi, te smo se prijavili za prvu sledeću. Vodio nas je neki mladić, koji je završio teologiju i bio je dobar. Sa te galerije se mogu lepo osmotriti sjajni mozaici koji pokrivaju kompletni plafon, uključujući i unutrašnjost kupole. Oni su urađeni od 1880. do 1881. godine, navodno prema nekadašnjim originalima. Glavna atrakcija na spratu je tzv. Tron Karla Velikog. Radi se o jednostavnom, potpuno neukrašenom mermernom prestolu, na podestu do koga vode 6 stepenika.

Karlov tron.

   Osim katedrale ima još ponešto zanimljivo da se vidi u ovom gradu, kao što je, recimo, gradska kuća iz 14. veka, podignuta na mestu nekadašnje Karlove palate ili jedna od gradskih kapija. Obišli smo i nekoliko skromnih arheoloških ostataka iz rimskog doba.

Gradska kuća

Jedna od gradskih kapija.

   Ahen je poznat i po svojim toplim mineralnim izvorima, zbog kojih su ovde nekoliko javnih kupatila podigli još Rimljani. Navodno je Karlo Veliki osim jahanja i lova obožavao brčkanje po banjama, pa je i to uticalo što je izabrao Ahen za prestonicu. Nakon srednjeg veka ovaj grad je izgubio svoj nekadašnji politički značaj, ali je zadržao reputaciju banjskog mesta. Pod okriljem banjskog lečilišta Ahen je važio i za ozbiljan centar prostitucije. Ironično, glavni razlog za dolazak u njegove banje sve do kraja 19. veka bilo je lečenje od sifilisa. Danas u ahenske banje ljudi dolaze zbog reumatizma. Inače, u samom centru grada i dalje postoji crvena četvrt nalik onoj u Amsterdamu, samo mnogo manja.

   Nakon stradanja grada u velikom požaru 1656. godine Ahen je obnovljen u baroknom stilu. Radi se o arhitekturi karakterističnoj za ovaj deo Nemačke, Holandije i Belgije. Kad smo već kod arhitekture, centar grada izgleda kao da su te stare kuće dobro sačuvane, a sa druge strane pročitao sam da je Ahen žestoko nastradao u II svetskom ratu i da su čitave četvrti sravnjene sa zemljom. E, sad, ne znam da li je u pitanju obnova i to dobra, ili je centralno gradsko jezgro bilo pošteđeno. Po drugim nemačkim gradovima koji su obnavljani nakon II svetskog rata to se baš vidi, što ovde nije slučaj.

   Takođe smo obišli i Centar Karla Velikog sa modernom istorijskom postavkom i to bi bilo to što smo videli u ovom mestu. Iako Ahen ima preko 250.000 stanovnika istorijski deo grada je relativno mali, tako da smo ga dobro prošpartali i to lagano, sa puno pauza za kafu. Uz te kafe isprobali smo i neke lokalne kolačiće, tipa medenjaci – printer. Naravno, nije manjkalo ni pivskih pauza.