Transilvanija 2016. (9. deo)

SIGIŠOARA

   Od svih starih transilvanskih nemačkih gradova najviše mi se dopala Sigišoara. Ovaj grad sa manje od 30.000 stanovnika nalazi se na obali reke Tarnave. Osnovali su ga Saksonci 1191. godine, na mestu nekadašnje rimske tvrđave Campus Sex. Nemci ga zovu Šesburg (Schäβburg), a Mađari Segešvar. Bilo je važno i bogato naselje u kome je delovalo 15 gildi. U Sigišoari je rođen Vlad Cepeš. Ovde je poginuo i čuveni pesnik Šandor Petefi, tj. Aleksandar Petrović. Otac mu je bio Srbin, majka Slovakinja, a on vatreni mađarski nacionalista. Za njegov kraj kod Sigišoare 1848. godine pobrinuli su se Rusi, tadašnji saveznici Austrijanaca protiv Mađara. Danas u ovom gradu ima najviše Rumuna (75%), a ne manjka ni Mađara, kojih ima 17,6%, dok je Nemaca preostalo svega 1,5%, odnosno manje od Cigana kojih ima preko 5%.

Sigišoara.

   Kao što već rekoh, Sigišoara je na mene ostavila najjači utisak od svih gradova koje smo obišli na ovom putovanju. Utvrđeni grad u kome se i dan danas živi u starim često živopisno ofarbanim kućama. Kule, bedemi, kaldrma, takve gradove volim!

Sigišoara.

   Simbol ovog mesta je 64 metara visoki srednjovekovni toranj. Njemu je u 17. veku obnovljen krov i tada je dobio današnji barokni izgled. Tom prilikom je postavljen i sat, odnosno figure koje pomera satni mehanizam. U stvari, stavljene su dve drvene skalamerije sa figurama. Jedna je okrenuta ka citadeli, a druga ka donjem gradu. Na ovoj što gleda ka tvrđavi predstavljena je personifikacija “mira”, sa maslinovom granom, u pratnji bubnjara. Sa druge strane su  “pravda”, tj. statua žene sa terazijama, i  “zakon” sa mačem u društvu anđela koji predstavljaju dan i noć. U 6 ujutro pojavljuje se anđeo koji simbolizuje početak dana, a u 6 uveče anđeo sa dve sveće, koji najavljuje početak noći.

Toranj sa satom.

   Zanimljive su i ostale gradske kule, za čiju su izgradnju bile zaslužene gilde, pa zato nose imena: Mesarska kula. Limarska, Obućarska, Krojačka, Krznarska, Kovačka, Užarska. Unutar zidina smešten je i tzv Manastirska crkva, čiju su gradnju 1291. započeli dominikanci.

Obućarska kula.

   Do druge crkve, “Crkve na brdu”, takođe luteranske, kao prethodna i takođe u gotskom stilu, stiže se kamenim stepeništem sa pokrivenim drvenim krovom. Nekada je imalo 300 stepenika, a danas ih je preostalo 176. Inače, u gradu postoji i tzv. “Leprozna crkva” iz 15. veka, koja je to ime dobila, jer je od 1647. do 1648. godine, za vreme epidemije ove bolesti služila kao azil.

Krojačka kula.

   Sve je to lepo, više nego zanimljivo, ali unutar zidina gotovo svaka kuća je istorijski spomenik i bukvalno ispred svake vredi stati koji minut i osmotriti je. Većina od 164 kuća u starom delu Sigišoare je stara najmanje 300 godina. U jednoj od njih, na glavnom gradskom trgu, navodno je rođen Vlad Cepeš 1431. i u njoj je živeo sve dok se nije preselio u Trgovište 1435. godine. Zanimljiva je i “Kuća jelena”, koja je dobila takav naziv zbog glave jelena sa rogovima na njenom ćošku. 

Kuća Vlada Cepeša.

Kuća jelena.

   Nije loš ni donji grad, koji se nalazi izvan bedema. I tu ima sjajnih starih kuća, a, bogami, i odličnih restorana. Ma, cela Sigišoara je odlična! Ovo mesto je moj pobednik u kategoriji starih nemačkih gradova Transilvanije.